1. Aξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο,κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει...

Πως τα καταφερνεις και όταν κατι ομορφο τελειωνει(όπως και να τελειώσει),παντα καταληγεις να πονας; Αν τελειώσει νωρίς πονάς για όσα δεν πρόλαβες να ζήσεις.Αν τελειώσει στην καλύτερη φάση του,πονάς για όσα έχασες.Κι όμως ύστερα από κάποιο χρόνο τα ξεχνάς.Ξεχνάς τον πόνο και ξαναπέφτεις στα ίδια λάθη.Κατα βάθος ξέρεις ότι θα πονέσεις.Κι όμως δεν μπορείς να αρνηθείς...Το πόσες φορές είσαι διατεθειμένος να διαπράξεις το ίδιο λάθος είναι άγνωστο.Αλλά έτσι κι αλλιώς έτσι είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων.Τη μια μέρα νιώθεις ευτυχισμένος και την επόμενη νιώθεις τη γη κάτω απ'τα πόδια σου να υποχωρεί και να σε παρασέρνει...Τη μια μέρα καταριέσαι την τύχη σου και την επόμενη την ευλογείς.Τη μια μέρα είσαι ζωντανός και την άλλη...Ένα όμως είναι σίγουρο.Η μνήμη μας παίζει ύπουλα παιχνίδια και ο χρόνος σβήνει τα ίχνη των προηγούμενων λαθών απο τη μνήμη μας...

Have you not done tormenting me with your accursed time!It's abominable!When!When!One day,is that not enough for you,one day like any other day,one day he went dumb,one day I went blind,one day we'll go deaf,one day we were born,one day we shall die,the same day,the same second,is that not enough for you?They give birth astride of a grave,the light gleams an instant,then it's night once more.

Samuel Beckett
Waiting for Godot

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Ξυπνάς το πρωί με καλή διάθεση.Σκέφτεσαι ότι "Ίσως αυτή να είναι η μέρα μου...".Σχεδιάζεις τι θα κάνεις σήμερα...Αύριο...Μεθαύριο.......Και ξαφνικά όλα γυρίζουν ανάποδα.Παράξενο πώς οι άσχημες καταστάσεις προκύπτουν τη χειρότερη στιγμή και πάνε συνήθως κατά ομάδες.Έτσι,για να σε δοκιμάσει ο θεός...Ο όποιος θεός..Απολαμβάνεις τη δήθεν ελευθερία που σου δώσανε απο την κοινωνία,την οικογένεια,τη δουλειά...Πράττεις έχοντας περιορισμένη δυνατότητα επιλογών αλλά παρ'όλ'αυτά κρίνεσαι καί επειδή δεν διάλεξες αυτο που δεν σε αφήσαν να διαλέξεις...Ωστόσο συνεχίζεις να ζείς.Να ζείς μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή που θα μπορέσεις επιτέλους να είσαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.Προσπαθείς να αντεπεξέλθεις. Πέφτεις.Σηκώνεσαι,ξαναπέφτεις και ξανασηκώνεσαι μόνο για να ξαναπέσεις.Συναντάς ανθρώπους στο διάβα σου.Ο καθένας τραβάει το δικό του δρόμο.Μόνος ανάμεσα σε μόνους...Ποτέ μαζί με άλλους.Ο καθένας κυνηγά το δικό του Όνειρο...Το Ονειρό σου δεν πείθει...Ή πολύ απλά κανείς δεν του έδωσε σημασία...Κι ας είναι όλη σου η ζωή...Είσαι απλά αναλώσιμος...

Βαδίζεις στο δρόμο προς την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και δεν πτοείσαι από τους θρήνους όσων πλέον κουράστηκαν να περπατούν.

The tears of the world are a constant quantity. For each one who begins to weep, somewhere else another stops.


Samuel Beckett
Waiting for Godot

Βοηθάς όσους μπορείς.Σε σπρώχνουν,σε ρίχνουν κάτω,σε ποδοπατούν...Και όμως σηκώνεσαι και συνεχίζεις.Συνεχίζεις έστω και αν δεν βλέπεις το όνειρό σου καθαρά πλέον.Κουράζεσαι.Σταματάς.Βλέπεις το όνειρο σου να απομακρύνεται...Και πονάς.Προσπαθείς να σηκωθείς.Κανείς δεν είναι εκεί για να βοηθήσει εσένα.Κανείς δεν ενδιαφέρεται.Κανείς δεν σε βλέπει...Τυφλωμένοι όλοι από έναν και μόνο πόθο,τρέχουν προς αυτόν χωρίς ποτέ να κάνουν βήμα...Σηκώνεσαι...Ψάχνεις να βρείς το όνειρό σου αλλα δεν το βλέπεις πια.Μόνο το φαντάζεσαι,το οραματίζεσαι...Για μια σκιά πολεμάς.Για μια σκιά σε πολεμούν.Την ίδια σκιά...Όλοι νομίζουν ότι ξέρουν που να τη βρούν κι όμως κανείς δεν την έχει αγγίξει...Κανείς δε σου λέει πού να τη βρεις.Μόνος και πάλι.Μόνος πάντα.Για μια σκιά,για ένα όνειρο...Μπορεί να βαρεθείς να είσαι εκείνος που κάνει τη διαφορά,εκείνος που φταίει,εκείνος που είναι μωρός...Μπορεί να τη βρεις την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.Μπορεί να την αγγίξεις...Κανείς όμως δεν θα είναι εκεί για να τη μοιραστεί μαζί σου. Γιατί τελικά μόνοι γενιόμαστε,μόνοι πορευόμαστε,μόνοι παλεύουμε,μόνοι πεθαίνουμε......

Και το γνωρίζεις αυτό..Παρ'όλ'αυτά δεν σταματάς να προσπαθείς.Δυναμώνει η θέλησή σου.Εξάλλου όπως είπαμε, ο χρόνος σου γιατρεύει τις πληγές.Νομίζεις οτι βρήκες ανθρώπους με το ίδιο όνειρο...Ενώνεσαι μαζί τους.Κάποιοι από αυτούς σε εγκαταλείπουν μόλις χρειαστείς βοήθεια.Κάποιοι άλλοι μόλις τολμήσεις να ζητήσεις αντί να δώσεις.Κάποιοι απλά ξεχνούν τι αναζητούν...Και κάποιοι πολύ απλά δεν αναζητούν τίποτα...Άλλη μια απογοήτευση...Άλλη μια αποτυχία...Κι όμως ξεχνάς και συνεχίζεις...Αλλάζεις.Όχι επειδή το θελεις.Αλλά επειδή βαρέθηκες να πονάς. Κουράστηκες να βαδίζεις σέρνοντας όσους δεν μπορούν ή δεν θέλουν να περπατήσουν.Κουράστηκες να λογοδοτείς και να (λογο)κρίνεσαι.Αναρωτιέσαι που είναι το όνειρο που σου περιγράψανε,όλα εκείνα που σου τάξανε.Αναρωτιέσαι αν αξίζει πλέον να υπάρχεις για ένα όνειρο,κινδυνεύοντας η φωτιά του να σε κάψει....

Θες να φωνάξεις..Να αλλάξεις τον κόσμο.Το δικό σου κόσμο...Κουράστηκες πάντα να βοηθάς.Να γίνεσαι αντικείμενο εκμετάλλευσης...Ντρέπεσαι που νιώθεις έτσι,αλλά δεν μπορείς να σταματήσεις κιόλας...Θέλεις επιτέλους να αποκτήσεις όσα σου ανήκουν και σου τα στερούν.Κοιτάς τον εαυτό σου και καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι εσύ.Κανένα ίχνος αξιοπρέπειας.Κανένα ίχνος εγωισμού.Τίποτα δεν υπάρχει πάνω σου που να σου θυμίζει ότι είσαι εσύ.Ότι είσαι άνθρωπος...Έχασες τον εαυτό σου.Μέσα σου φωνάζει μια φωνή να σταματήσεις να διαμαρτύρεσαι και να υποταχθείς.Ποιος ο λόγος άλλωστε να φωνάζεις ανάμεσα σε κουφούς;Ποιός ο λόγος να προσπαθείς όταν κανείς δεν αναγνωρίζει το μόχθο σου;Όταν κανείς δεν λέει ευχαριστώ.Ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι όλα πάνε χαμένα.Οι θυσίες,ο πόνος,τα δάκρυα,οι πληγές και όλες εκείνες οι φορές που είπες συγνώμη...Όλες εκείνες οι φορές που είπες δεν πειράζει...Όλες εκείνες οι φορές που έκανες κάτι για χάρη κάποιου άλλου.Όλες εκείνες οι φορές που συγχώρεσες κάποιον που σε είχε σκοτώσει...Αξίζει τελικά να υπάρχεις για ένα όνειρο...;