Ξυπνάς το πρωί με καλή διάθεση.Σκέφτεσαι ότι "Ίσως αυτή να είναι η μέρα μου...".Σχεδιάζεις τι θα κάνεις σήμερα...Αύριο...Μεθαύριο.......Και ξαφνικά όλα γυρίζουν ανάποδα.Παράξενο πώς οι άσχημες καταστάσεις προκύπτουν τη χειρότερη στιγμή και πάνε συνήθως κατά ομάδες.Έτσι,για να σε δοκιμάσει ο θεός...Ο όποιος θεός..Απολαμβάνεις τη δήθεν ελευθερία που σου δώσανε απο την κοινωνία,την οικογένεια,τη δουλειά...Πράττεις έχοντας περιορισμένη δυνατότητα επιλογών αλλά παρ'όλ'αυτά κρίνεσαι καί επειδή δεν διάλεξες αυτο που δεν σε αφήσαν να διαλέξεις...Ωστόσο συνεχίζεις να ζείς.Να ζείς μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή που θα μπορέσεις επιτέλους να είσαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.Προσπαθείς να αντεπεξέλθεις. Πέφτεις.Σηκώνεσαι,ξαναπέφτεις και ξανασηκώνεσαι μόνο για να ξαναπέσεις.Συναντάς ανθρώπους στο διάβα σου.Ο καθένας τραβάει το δικό του δρόμο.Μόνος ανάμεσα σε μόνους...Ποτέ μαζί με άλλους.Ο καθένας κυνηγά το δικό του Όνειρο...Το Ονειρό σου δεν πείθει...Ή πολύ απλά κανείς δεν του έδωσε σημασία...Κι ας είναι όλη σου η ζωή...Είσαι απλά αναλώσιμος...

Βαδίζεις στο δρόμο προς την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και δεν πτοείσαι από τους θρήνους όσων πλέον κουράστηκαν να περπατούν.

The tears of the world are a constant quantity. For each one who begins to weep, somewhere else another stops.


Samuel Beckett
Waiting for Godot

Βοηθάς όσους μπορείς.Σε σπρώχνουν,σε ρίχνουν κάτω,σε ποδοπατούν...Και όμως σηκώνεσαι και συνεχίζεις.Συνεχίζεις έστω και αν δεν βλέπεις το όνειρό σου καθαρά πλέον.Κουράζεσαι.Σταματάς.Βλέπεις το όνειρο σου να απομακρύνεται...Και πονάς.Προσπαθείς να σηκωθείς.Κανείς δεν είναι εκεί για να βοηθήσει εσένα.Κανείς δεν ενδιαφέρεται.Κανείς δεν σε βλέπει...Τυφλωμένοι όλοι από έναν και μόνο πόθο,τρέχουν προς αυτόν χωρίς ποτέ να κάνουν βήμα...Σηκώνεσαι...Ψάχνεις να βρείς το όνειρό σου αλλα δεν το βλέπεις πια.Μόνο το φαντάζεσαι,το οραματίζεσαι...Για μια σκιά πολεμάς.Για μια σκιά σε πολεμούν.Την ίδια σκιά...Όλοι νομίζουν ότι ξέρουν που να τη βρούν κι όμως κανείς δεν την έχει αγγίξει...Κανείς δε σου λέει πού να τη βρεις.Μόνος και πάλι.Μόνος πάντα.Για μια σκιά,για ένα όνειρο...Μπορεί να βαρεθείς να είσαι εκείνος που κάνει τη διαφορά,εκείνος που φταίει,εκείνος που είναι μωρός...Μπορεί να τη βρεις την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.Μπορεί να την αγγίξεις...Κανείς όμως δεν θα είναι εκεί για να τη μοιραστεί μαζί σου. Γιατί τελικά μόνοι γενιόμαστε,μόνοι πορευόμαστε,μόνοι παλεύουμε,μόνοι πεθαίνουμε......

Και το γνωρίζεις αυτό..Παρ'όλ'αυτά δεν σταματάς να προσπαθείς.Δυναμώνει η θέλησή σου.Εξάλλου όπως είπαμε, ο χρόνος σου γιατρεύει τις πληγές.Νομίζεις οτι βρήκες ανθρώπους με το ίδιο όνειρο...Ενώνεσαι μαζί τους.Κάποιοι από αυτούς σε εγκαταλείπουν μόλις χρειαστείς βοήθεια.Κάποιοι άλλοι μόλις τολμήσεις να ζητήσεις αντί να δώσεις.Κάποιοι απλά ξεχνούν τι αναζητούν...Και κάποιοι πολύ απλά δεν αναζητούν τίποτα...Άλλη μια απογοήτευση...Άλλη μια αποτυχία...Κι όμως ξεχνάς και συνεχίζεις...Αλλάζεις.Όχι επειδή το θελεις.Αλλά επειδή βαρέθηκες να πονάς. Κουράστηκες να βαδίζεις σέρνοντας όσους δεν μπορούν ή δεν θέλουν να περπατήσουν.Κουράστηκες να λογοδοτείς και να (λογο)κρίνεσαι.Αναρωτιέσαι που είναι το όνειρο που σου περιγράψανε,όλα εκείνα που σου τάξανε.Αναρωτιέσαι αν αξίζει πλέον να υπάρχεις για ένα όνειρο,κινδυνεύοντας η φωτιά του να σε κάψει....