Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

2. Έρως ανίκατε μάχαν...

Και πάνω που αναρωτιέσαι αν αξίζει ή όχι να ζείς για ένα όνειρο,ξαφνικά έρχεται κάποιος που έχει τη δύναμη να αντιστρέψει τα πάντα...Κάποιος που μπορεί να σε κάνει να κλάψεις και να γελάσεις ταυτόχρονα...Κάποιος που μπορεί να σε σκοτώσει και να σε βοηθήσει να ξαναγεννηθείς από τις στάχτες σου...Κάποιος που μπορεί να σε αφανίσει και να σε ξαναδημιουργήσει...Και παρόλη τη δύναμη που κατέχει, δεν τον φοβάσαι...Αντί να φύγεις μακριά του, τρέχεις όσο μπορείς πιο γρήγορα κοντά του...Αντί να τον κερδίσεις εσύ,του δίνεις τη δύναμη να σε κερδίσει εκείνος...Περίεργο παιχνίδι ο έρωτας...Τόσο θυελλώδες και ταυτόχρονα τόσο ήρεμο,τόσο κουραστικό και ταυτόχρονα τόσο ιαματικό...Κουραστικό και μυστικιστικό όσο ο παρών λόγος,γεμάτος αποσιωπητικά...Δεν ξέρεις τι κρύβεται πίσω από κάθε λέξη ή παύση...Πίσω από κάθε πράξη ή απραξία...Πίσω από κάθε ψέμα ή αλήθεια...Πίσω από κάθε βήμα προς τα μπροστά ή τα πίσω...Και σε κουράζει αυτή η αναζήτηση,γιατί πάνω που πας να φτάσεις στο νόημα, ξετυλίγεται μια νέα στροφή...Πάνω που είσαι έτοιμος να πεις "Το βρήκα το νόημα!Ξέρω τι είναι έρωτας!", κάτι συμβαίνει και ξαφνικά καταλαβαίνεις πόσο,μα πόσο μικρός είσαι...

Κι όμως αυτός ο κάποιος που έρχεται με τη δύναμη να σε καταστρέψει ή να σε αναγεννήσει,καταφέρνει να κάνει αυτή την κουραστική διαδρομή να φαντάζει σαν κρουαζίερα στο όνειρο...Ίσως να είναι,ίσως και όχι...Ίσως να κρατήσει,ίσως και όχι...Εξάλλου όπως λέει και η λαϊκή ρύση,όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν...Και η άλλη "η αγάπη δεν είναι αυτό που κάνει τον κόσμο να γυρίζει,αλλά αυτό που κάνει τη διαδρομή να αξίζει τον κόπο"...Τι σημασία έχει πόσο θα κρατήσει;Πραγματικά,τι σημασία έχει το τέλος όταν η διαδρομή είναι τόσο όμορφη;Είναι σαν να σου δίνουν εισητήριο για το φεγγάρι και να το αρνείσαι επειδή είναι μετ'επιστροφής...Είναι ωραίο να αγαπάς...Είναι ωραίο να σε αγαπούν...Αλλά είναι πραγματικά απερίγραπτο να αγαπάς και να σε αγαπούν ταυτόχρονα...Είναι ένα από εκείνα τα λίγα πράγματα που σου επιτρέπουν
μια ματιά στον παράδεισο...Και ένα από εκείνα τα πράγματα που σου υπενθυμίζουν ότι έχεις κι εσύ δικαίωμα στο όνειρο...Το δικό σου όνειρο...Που πλέον δεν είναι το όνειρό σου αλλά το όνειρό σας...Που πλέον δεν κυνηγάς μόνος,αλλά μαζί με εκείνο το ένα και μοναδικό άτομο που είναι διατεθειμένο να βάλει στην άκρη το δικό του όνειρο για να σε βοηθήσει να βρεις το δικό σου...Και λέγοντας μοναδικό εννοώ ότι αυτό το άτομο που θα σε βοηθήσει να πετύχεις το στόχο σου, έχει αυτές τις ιδιότητες που το καταστούν πολύτιμο και μοναδικό όπως τα καράτια ένα διαμάντι.Σαφως υπάρχουν πολλά διαμάντια,αλλά μόνο κάποια είναι πραγματικά μοναδικά...

Γι αυτό όταν αυτό το μοναδικό άτομο σας πλησιάσει,κλείστε τα μάτια και απολάυστε τη διαδρομή γιατί
ίσως να μη σας δοθεί η ευκαιρία να το ζήσετε ξανά,γιατί ίσως κοιτώντας το τέλος, να χάσετε τη διαδρομή...Και είναι τόσο όμορφη αυτή η διαδρομή...Και δεν αξίζει να την αγνοήσεις,να την προσπεράσεις ή να την αναβάλλεις...Γιατί στο τέλος δεν έχει σημασία το πόσο επιτυχημένος θα φύγεις,αλλά το πόσο ευτυχισμένα έζησες...





This is what I've learned so far
Everything is grey
Few things are forever
and it hurts when good things fade
you can't be my everything
And I am not half you

but you can make it all worth while
and that's why I love you...

When you look at me, am I incomplete
am I missing something everybody else can clearly see
when you look at me...

I have tasted happiness
The innocence of joy
do we pay a price for every moment we enjoy
?
I could make you promises
But even I can't say if everything I feel for you
will never go away

When you look at me...


Will you be my everything, maybe just this time
we can really think that i am yours
and you are mine

[because] I AM yours and you ARE mine...


Αφιερωμένο στον Ν...
Σ'ευχαριστώ που με βοηθάς να φτάσω το όνειρό μου...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου